ก้าวสู่ตำแหน่ง

ก้าวสู่ตำแหน่ง
ความทรงจำ : เฮอร์แมน คาร์เตอร์

ความทรงจำ 1782
เขาเรียกศาสตราจารย์แบลนชาร์ตว่าปัญญานิ่ม เจ้าปัญญานิ่มกำลังเลือกนักศึกษาสองคนมาทำวิจัยที่บ้านไร่ร้าง คาร์เตอร์รู้ดีว่าตนเองต้องได้รับเลือก เขาเก่งที่สุดแล้วในวิชาประสาทวิทยา เก่งที่สุดแล้วในสถาบันเลรี... สถาบันเลรีสินะ... ไม่สถาบันเลรี ก็สถาบันอลัน สองสถาบันที่มีประวัติการทำงานร่วมกับรัฐบาล เพื่อพลักเพดานขีดจำกัดของวิชาจิตวิทยาให้เกินขอบเขตของกฏศีลธรรม ไม่ใช่เกินขอบเขตสิ ต้องบอกว่าโดยไม่ต้องคำนึงถึงขอบเขตเลยต่างหาก

งานเขียนที่มาจากสถาบันอลันนั้นช่างน่าเหลือเชื่อจับใจ และสร้างแรงบันดาลใจให้เขาเป็นอย่างยิ่ง หากเขาเป็นคนแคนาดาก็คงจะเป็นสถาบันอลันที่เขาอยู่ หรืออีกชื่อหนึ่งที่คนมักเรียกนั่นคือ เรเวนส์แคร็ก การทดลองซึ่งดำเนินการอยู่ที่นั่นสุดยอดมาก ทั้งเปิดโลก และน่าตื่นเต้น เขาใฝ่ฝันที่จะได้เป็นหนึ่งในนักศึกษา 50 คน ผู้ได้นั่งเรียนกับลอร์ดแคร็ก ซึ่งเป็นชื่อเล่นที่ได้มากจากคนไข้ในสถาบันเรเวนส์แคร็ก

ลอร์ดแคร็กมักกลับมาจากการทดลองพร้อมความคิดแปลกใหม่ ไม่ใช่เรื่องสอนใจ ไม่มีความเกลียดชัง เหมือนกับพวกจิตใจอ่อนไหวคนอื่น ๆ

ผู้มักประณามแพทย์ที่ลักลอบเข้ามาในประเทศ และได้รับตำแหน่งสูงในรัฐบาลเพื่อแลกกับสิ่งที่ค้นพบ ลอร์ดแคร็กนั้นทำการทดลองวิจัยที่เขาได้ยินมาไปสู่อีกขั้น... และคาร์เตอร์ก็หวังว่าจะได้ทำเช่นกัน แต่ไม่ใช่กับอาจารย์คนนี้ ไม่ใช่กับ ดร.แบลนชาร์ต..

ดร.แบลนชาร์ตผู้แสนจะอ่อนไหว เขาไม่รู้เลยด้วยว่าอำนาจที่แท้จริงคืออะไร อำนาจที่แท้จริงคืออิสรภาพ อิสรภาพที่ไกลเกินกว่าข้อจำกัดของคุณธรรม จริยธรรม

ความทรงจำ 1783
คาร์เตอร์เป็นผู้นำการทำวิจัยครั้งนี้ร่วมกับเพื่อนอีกหนึ่งคน ความท้าทายคือการได้รหัสลับมาโดยใช้เทคนิคการสืบสวนแบบหมอดี-หมอร้าย ที่หมอปัญญานิ่มจากสถาบันอื่นนำเสนอ เขาเป็นหมอร้ายที่มีหลักการ...

มีรายการสิ่งที่ทำได้ และสิ่งที่ห้ามทำ ซึ่งเจ้าปัญญานิ่มให้ไว้ ข้อจำกัดเยอะมาก เยอะเกินไป เยอะจนแทบจะทำลายตัวเอง เขาจะได้รหัสมาอย่างไรด้วยข้อจำกัดเหล่านี้? แน่นอนว่าเขาก็รู้ดีถึงความไร้ประโยชน์ของการทดลองที่มีหลักจริยธรรมครั้งนี้

อย่างไรก็ตามเขาก็พยายามต่อไป เขาตวาดเพื่อนนักศึกษาด้วยกันที่นั่งตรงโต๊ะฝั่งตรงข้าม ตวาดเหรอ? เรื่องใหญ่ที่ไหนกัน บอกมานะ... ไม่งั้นเจอตวาดอีกแน่ นักศึกษาคนนั้นไม่ได้ใส่ใจอะไรเขามาก เขากำลังเล่นละครตบตาว่ากำลังกลัว มันเป็นเรื่องที่กุขึ้นมาสำหรับเขา ฉันน่าจะทุบกระโหลกแล้วงัดเอารหัสลับออกมาจากหัวสมองพื้น ๆ นั่น

ความทรงจำ 1784
ถึงวันที่สองแล้ว แต่ก็ยังไม่เกิดอะไรขึ้น คาร์เตอร์เริ่มกระวนกระวายใจ อยู่ไม่สุขเป็นอันมาก อย่างน้อยพวกนั้นก็ถูกมัดเอาไว้ ทั้งเจ็ดคนนั่นเลย แต่มันยังไม่พอ พวกนั้นควรยกระดับการไต่สวนขึ้นไปอีก งดให้อาหารและน้ำดื่ม เดี๋ยวก็ยอมพูด เมื่อไหร่ที่เซลล์ในร่างกายเริ่มกัดกินตัวเอง... เมื่อนั้นแหละที่พวกนั้นจะเริ่มพูด

ยังไม่พอ... คาร์เตอร์อยากจะทำให้พวกนั้นอดหลับอดนอนอีก พอขาดการพักผ่อนแล้ว... หน้ากากก็จะหลุดออกมา การระมัดระวังตัวลดลง ทำให้พวกนักโทษยอมพูดออกมาเพื่อแลกกับการนอนหลับเพียงไม่กี่นาที นักโทษทั้งเจ็ดคนจ้องหน้าเขา พวกนั้นรู้ว่าตัวเองปลอดภัย เขาเห็นได้เลยในแววตา

ขีดจำกัด ไม่มีใครไปไหนได้ไกลหลอกเมื่อมีขีดจำกัด เขาเกลียดเพื่อนร่วมงานมาก เจ้าหมอคนดี เขาคงจะรีดความลับมาได้แล้ว ถ้าทำงานคนเดียวโดยปราศจากหลักการใด ๆ

ความทรงจำ 1785
ช่างเป็นข้อจำกัดที่ไร้สาระ สกินเนอร์รู้ดีกว่านั้นมาก เขาจับเอาลูกตัวเองใส่กล่องมาหลายปี เพียงเพราะอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฮักซลีย์เคยทำงานให้กับหน่วยงานลับ และเคยเขียนความจริงดั่งเรื่องโกหกในเรื่องโลกศิวิไลซ์ สงครามล้างพิภพก็เป็นอีกหนึ่งบททดสอบในเรื่องของโฆษณาชวนเชื่อ

อำนาจของวิทยุในการสร้างความกลัว และความวิตกกังวลในการก่อให้เกิดความเมินเฉยเงียบงัน พร้อมสร้างผู้บริโภคที่สมบูรณ์แบบ ทั้งคุณธรรม จริยธรรม และขีดจำกัดนั้นมีไว้สำหรับแกะ ไม่ใช่สำหรับคนเลี้ยงแกะ

คาร์เตอร์รู้สึกถึงความวิตกมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมื่อได้ดูการไต่สวนแบบหมอคนดีของเพื่อนร่วมชั้น เขาเดินมุ่งหน้าไปพร้อมกับเศษไม้ที่เจออยู่บนพื้น พอรู้ตัวอีกทีก็ได้เอาไม้ฝาดไปที่หัวของหมอพ่อพระเสียแล้ว ความกลัวอันเสแสร้งกลายเป็นความกลัวที่แท้จริง เมื่อเพื่อนักศึกษาเขาจ้องด้วยสายตาสะพรึง พอกันทีกับหมอคนดี พอกันทีกับกฏเกณฑ์ ไม่มีคำว่าขีดจำกัดอีกแล้ว... นอกจากขีดจำกัดของจินตนาการตัวเอง

ความทรงจำ 1786
คาร์เตอร์มัดนักศึกษาไว้กับเก้าอี้ เลือดอุ่น ๆ หยดไปทั่วทุกที่ เขาดึงเศษเนื้อออกจากใบหน้าของตัวเอง... พวกแกะทั้งหลายเบือนหน้าหนีแต่ไม่กล้าเงยขึ้นมา ด้วยเสียงร้องครวญครางอันสยดสยอง เขาได้รีดรหัสลับจากทุกคนใหม่ จักรพรรดิ ขอบฟ้า ที่สี่ นก ฆ่า

เพื่อนร่วมชั้นข้อร้องให้เขาปล่อยตัว ทั้งร้องห่มร้องไห้ด้วยความทุกข์ทรมานบนเก้าอี้ อ้อนวอนให้การทดลองสิ้นสุดสักที นายได้รหัสไปแล้ว! นายชนะแล้ว! เราจบแล้ว! คาร์เตอร์ยิ้ม เขายังเหลือเวลาอีกหลายวัน และยังมีการทดลองอีกหลายอย่างที่ต้องพิสูจน์ อาจกระทบต่อวิชาชีพได้... แต่ทว่า... เขาก็มีหมอพ่อพระที่จะมาเป็นแพะรับบาปแทนแล้ว ฉันจะเอาสิ่งที่เรียนรู้จากลอร์ดแคร็กมาผ่าสมองเจ้าปัญญานิ่มพวกนี้ และจะควบคุม... ไม่... ไม่ใช่ควบคุมสิ... สร้าง... ใช่... สร้างความจริงขึ้นมาเอง

ความทรงจำ 1787
เสียงเพลงดังขึ้นมา ดวงตาถูกไม้จิ้มฟันถ่างเอาไว้โบกโพลง คาร์เตอร์เปิดเพลงที่ฟังไม่ได้ศัพท์ความถี่ต่ำวนไปวนมาเพื่อสร้างความวิตก สั่นกลัว และกระวนกระวาย เขาเคยทดลองใช้เพลงวนลูปนี้กับพ่อแม่มาก่อน ซึ่งก็ทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันทุกครั้ง เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปได้เพลงนี้มาจากไหน แต่เขาเริ่มอ่านเรื่องการใช้คลื่นความถี่ต่ำครั้งแรกจากนักโฆษณา

อย่างไรก็ตาม นักโฆษณาต่างออกมาปฏิเสธว่าไม่ได้ใช้ลูปเสียงความถี่ต่ำ แต่แน่นอนอยู่แล้ว... ว่าพวกเขาต้องใช้กัน ซึ่งมันก้ได้ผลจริง ๆ  มันต้องได้ผล เพราะความสงบเงียบงัน นั้นคือธรรมชาติของพวกเรา ส่วนสงคราม และความขัดแย้งนั้นจะต้องมีการปลูกฝัง การบังคับ การสร้างขึ้นมาแล้วฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่ามันจะกลายเป็นเรื่องราวหลักที่ฝังอยู่ภายในจิตสำนึกร่วม

คลิปหนีบกระดาษ บลูเบิร์ด เอ็มเคอัลตร้า เอ็มเคเดลต้า เอ็มเคเสิร์ช คำเหล่านี้ล้วนจำเป็น ลอร์ดแคร็กมาถูกทางแล้ว และมีสัญชาตญาณที่ดีเช่นเดียวกันกับพ่อมดมนต์ดำ และคนเจ้าเล่ห์ พวกเขาเป็นแรงบันดาลใจให้กับของทุกชิ้นที่พกใส่กระเป๋ามาด้วย ไม่ว่าจะเป็นดนตรี เหล้าและยาจำนวนมาก

เขาเกิดลังเลขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง เพียงชั่วขณะเดียวเท่านั้น แล้วคิดในใจว่าเขาคงจะต้องติดคุกไปอีกนานแน่ ๆ หากใช้ของพวกนี้ แต่.. การได้เป็นอิสระ... อิสระอย่างแท้จริงนั้นเพียงแค่ไม่กี่วัน... ดูคุ้มค่ากับการติดคุกไปตลอดชีวิตเลย แต่ฉันไม่ถุกจับหลอก เจ้าหมอพ่อพระคนดีนั่นต่างหากที่จะต้องโดนแทน

ความทรงจำ 1788 (NEW)
คาร์เตอร์นั่งครุ่นคิดว่าเขาสามารถบ่มเพาะลูกแกะเหล่านี้ได้หรือเปล่า บ่มเพาะ? เขาหลงไหลคำนี้มาก อยากครอบครองมันไว้แต่ทำไม่ได้ ใช้แระแสไฟฟ้าช็อตเจ้าพวกนี้ และทำให้พวกมันคุ้นเคยกับภาพแห่งความตาย ความหายนะที่ไม่มีวันสิ้นสุด ทำให้สมองพวกนั้นบอบช้ำ กลายเป็นกลวงเปล่า ทดลองผ่าสมองตัวอย่างทดลองพวกนี้ แล้วบ่มเพาะด้วยบุคลิกใหม่ เขาชักเริ่มสงสัยว่าจะบ่มเพาะลูกแกะให้กลายเป็นหมาป่าได้หรือเปล่า ทำให้พวกมันฆ่ากันเอง หรือยิ่งไปกว่านั้น...  คือเปลี่ยนให้นักศึกษาดีเด่นที่เคารพกฏหมายเหล่านี้ให้เป็นมือวางระเบิดต่อเนื่อง คาร์เตอร์ดึงปลัีกออกจากโคมไฟ แยกสาย ปอกลวดออก แล้วนำสายไฟเปลือยใส่เข้าไปในปากของนักศึกษาคนหนึ่ง จากนั้นจึงค่อย ๆ เดินมุ่งหน้าไปที่ปลั๊กไฟแล้วเสียบปลั๊ก นักศึกษาดีเด่นรายนั้นกรีดร้องออกมาในขณะกำลังถูกบ่มเพาะนิสัย กลิ่นผิวหนัง และขนที่กำลังไหม้โชยเข้ามาในประสาทรับกลิ่น มีอีกกลิ่นหนึ่งที่โชยเข้ามา เจ้างั่งนั่นถ่ายราดตัวเอง คาร์เตอร์หัวเราะลั่น เขาไม่ได้เร้าใจแบบนี้มานานมากแล้ว อิสรภาพ อา... อิสรภาพที่แท้จริง

ความทรงจำ 1789 (NEW)
คาร์เตอร์ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่พยายามจะผ่าตัดเปลี่ยนสมองหนูไปใส่กระต่ายเป็นครั้งแรก สัปดาห์เดียวยังไม่เพียงพอ เขาต้องการเวลามากกว่านี้ ยังมีถนนอยู่อีกมากมายหลายเส้นภายในจิตใจมนุษย์ที่ต้องสำรวจมากมายเหลือเกิน แต่มีเวลาไม่พอ เขาอยากมีเครื่องมือที่สามารถผ่าตัดสมองของพวกนั้น เขานึกขึ้นมาว่ามีมีดอยู่ในครัวที่น่าจะพอใช้ได้ อาจไม่เหมาะกับการผ่าตัดนัก แต่... ก็ยังดี

เขาเคยอ่านเจอเกี่ยวกับต่อมหนึ่งในสมองที่รูปร่างเหมือนลูกตา ต่อมที่คาดว่าน่าจะสกัดเอาสารดีเอ็มทีออกมาได้ เป็นสารลึกลับสารหนึ่ง เขาสังสัยว่าจะสกัดออกมาจากตัวอย่างที่ยังมีชีวิตได้หรือเปล่า สงสัยว่าดีเอ็มทีของมนุษย์หน่วยหนึ่งจะทำอะไรกับตัวอย่างทดลองได้บ้าง

ความทรงจำ 1790 (NEW)
คาร์เตอร์แก้มัดปล่อยตัวหมอพ่อพระออกมา เขาวางยาหมอคนนั้น แล้วโปรแกรมสมองของเขาใหม่ด้วยความคิดหนึ่ง ทำให้เขาคิดว่านักศึกษาคนอื่น ๆ นั้น เป็นสายลับจากรัสเซียที่ต้องถูกประหารชีวิตเพื่อรักษาความมั่นคงของชาติ เขาแก้เชือกที่มัดอยู่แล้วเอาไขควงออกแล้วให้ส้อมใส่ให้ คาร์เตอร์เปลี่ยนใจอีกครั้งแล้วเอาช้อนไปให้ถือแทน เขาไม่เคยเห็นใครที่ไหนเคยถูกสังหารด้วยช้อนมาก่อนในชีวิต คาร์เตอร์ถอยหลังออกมาจากหมอที่สับสนงงงวย แล้วเอ่ยวลีหนึ่งขึ้นมา พระจันทร์ลับขอบฟ้า จากหมอที่กำลังสับสนอยู่นั้นก็กลายเป็นสร่างขึ้น แล้วจึงลุกขึ้นมาพลางมุ่งหน้าไปสู่เหล่าสายลับรัสเซียกลุ่มนั้นพร้อมกับช้อน...เยี่ยมจริงๆ

ความทรงจำ 1791 (NEW)
แบลนชาร์ดผู้ใจเสาะกลับไปที่บ้านไร่พร้อมกับชายกลุ่มหนึ่งที่คาร์เตอร์ไม่เคยพบเห็นมาก่อน พวกเขาลักษณะคล้ายคนในรัฐบาลชอบกล เขาข่มยิ้มของตัวเองและบอกชายกลุ่มนั้นว่า หมอพ่อพระนั้นเกินเยียวยา และลงมือทำจนเกินไปเขาแทบจะเอาตัวไม่รอดกลับมา แบลนชาร์ดบอกให้คาร์เตอร์หุบปาก น้ำเสียงของเขาแปลกไปอย่างน่าสงสัย ไม่เหมือนคนโง่อีกต่อไปแล้ว พวกเราดักฟังทุกอย่างไว้หมดเลย คาร์เตอร์มองหน้าชายใส่สูทกลุ่มนั้นด้วยความสับสน เจ้าปัญญานิ่มนั้นเข้ามาแล้วทำในสิ่งที่ไม่ได้คาดคิด เขามองที่นักศึกษาที่อยู่ในสภาวะสงบนิ่งจนแทบจะไม่หายใจ ไร้ความกลัว ความกังวล หรือความรู้สึกใด ๆ

เขายิ้มกรุ้มกริ่ม และพึมพำกับตัวเองเป็นภาษาเยอรมัน และหันมามองหน้าคาร์เตอร์พร้อมรอยยิ้ม รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นเมื่อชายชุดดำ เข้ามาใส่กุญแจมือและจับเขาไว้ แบลนชาร์ดกระซิบคาร์เตอร์ว่าดูเหมือนนายจะได้โอกาสสร้างนรกในฝันแล้วนายก็คว้าเอาไว้ กุญแจมือนั้นไว้สำหรับสร้างภาพเท่านั้นแหละ... ฉัน... ฉันไม่เข้าใจ ไม่หรอก... นายเข้าใจดี นายเข้าใจมากกว่าคนอื่นทุกคน ยินดีต้อนรับสู่เอ็มเดอะเวกเคนนิ่ง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบเนื้อเรื่องหลังจากปลดล็อค ตำราเล่ม 2 เลเวล ⅠⅠ